Zagospodarowanie terenu

20

Przedstawiając nasz projekt jako wizualizacje nie pokazujemy samego budynku, ale osadzamy go na terenie. Nie chodzi tu tylko o pokazanie płaskiego zielonego placka (choć taki często wystarczy), na którym stoi projekt, ale o zagospodarowanie terenu wokół budynku. Chodzi o ukształtowanie terenu, wprowadzenie dojścia do budynku, czy też podjazdu. Bezpośrednio w programie nie ma opcji wprowadzania chodników i podjazdów, ale nie znaczy to, że nie można tego zrobić.

Opcje wprowadzania terenu pozwala nam na odwzorowanie rzeźby, najdokładniej poprzez punkty wysokościowe.

Wszelkie zagłębienia uzyskujemy przez wprowadzenie dużej ilości punktów lub wprowadzając linie wysokościowe.

Czasem są to nawet punkty położone prawie obok siebie, ale o różnej wysokości. W powyższym przypadku przy budynku zostały wprowadzane skarpy, żeby doświetlić pomieszczenia w piwnicy. Najpierw został określony główny poziom terenu, w tym przypadku było to – 10 cm. Został wprowadzony zewnętrzny obrys, czyli 4 punkty w pewnej odległości od budynku, a następnie tą samą wysokością zostały obklikane ściany w okolicach wejść, czyli miejsca, w którym teren ma zostać na tym poziomie. Następnie te same punkty zostały wprowadzone wzdłuż balustrad, które otaczają zagłębienie terenu (w ten sposób została wprowadzona krawędź skarpy).

Kolejnym krokiem jest podanie we wprowadzanych punktach wysokościowych wartości dolnej dla skarpy i wstawienie ich przy ścianach z oknami i w pobliżu balustrad okalających wgłębienie terenu.

Podczas wprowadzanie nie można przypisać punktów go grupy, ale po wprowadzeniu można to zrobić. W powyższym przypadku właśnie tak zostało zrobione i jedna grupa dla czytelności ma zmieniony kolor.

Nie ma konkretnej odległości między wstawianiem punktów wysokościowych. Trzeba patrzeć na widok 3D i jeśli teren odkształci się nie po naszej myśli, to w tym miejscu zagęszczamy punkty.

Takie zagęszczenie punktów możemy wykorzystać przy stworzeniu „wykopu” pod budynkiem, jeśli nie podoba nam się wycięcie w terenie, które pod budynkiem daje nam pustkę. Wówczas główną wysokość terenu zakładamy na całym zewnętrznym obrysie, a po wewnętrznej stronie ścian zakładamy wysokość poniżej podłogi na gruncie.

Wszelkie chodniczki, dojścia podjazdy rysujemy opcją Bryła. Jeśli podjazd ma być położony ze spadkiem, to używamy do tego opcji Rampa dostępnej wśród schodów.

Poniżej kilka przykładów:

Można jednak jeszcze inaczej zdefiniować teren. Mamy w programie teren istniejący i projektowany. Zamiast bryły możemy się posłużyć punktami wysokościowymi i zdefiniować np. podjazd lub chodnik właśnie z drugiej płaszczyzny terenu.

W tym przypadku nie było użytej opcji bryły ani rampy, ale punkty wysokościowe w dość znacznej ilości.

Sytuacja jest analogiczna do tworzenia skarpy, ale tu biorą udział obie płaszczyzny terenu, które zamieniamy miejsca na wysokości.

Punkty po prawej stronie to główna płaszczyzna terenu i jak widać teren istniejący i projektowany znajdują się na tym samum poziomie. Nieznacznie dalej, czyli nie cały metr (dokładnie 81 cm, ale nie było to wymierzane, bo nie było takiej potrzeby w tym projekcie) w lewo na krawędzi podjazdu są wprowadzone punkty, w których płaszczyzny terenu są na wysokości oddalone od siebie o kilka centymetrów. No o 20 dla pewności, ale pewnie wystarczyłoby kilka centymetrów. Z drugiej strony podjazdu i przy chodniku sytuacja jest analogiczna (punkty przekopiowane zostały opcją lustra). Jeśli mamy wartość dla obu płaszczyzn, to możemy wprowadzić zamiast punktów linie wysokościowe. Jeśli w jakimś momencie jednak ta wartość jest obniżona, żeby zrobić leciutki zjazd do drugiej płaszczyzny, to dodajemy tam punkty wysokościowe.